Ik heb het er niet vaak over, misschien is dit zelfs de eerste keer, maar toen ik 19 was, heb ik een training van een jaar en een dag gevolgd en ben dus officieel een heks. Ik prefereer de term priesteres, hoewel ik sympathie heb voor de groepen die de nu nog negatieve connontatie van het woord heks weer in het juiste en ware daglicht willen stellen. I salute you!
De afgelopen maanden heb ik een nieuw boek gelezen, ‘Journey to the dark goddess; How to return to your soul’ van Jane Meredith (Boek op Bol.com)
Hierin wordt gesproken over het doen van een descent in de onderwereld en daarna ook weer ascenden naar boven. In de onderwereld, een soort lowest of low, kom je in contact met je schaduw zelf, dat deel van je onderbewustzijn wat je het liefst wegstopt. Op deze manier kun je antwoorden krijgen op vragen waar je misschien op een gewone manier geen antwoord op kunt krijgen.
Dit ritueel ga ik doen.
Vandaag is het volle maan en ik ga vanavond de maan neerhalen. Daarna ga ik beginnen met het voorbereidingsritueel voor de descent. Later deze week ga ik daadwerkelijk de descent doen. Ik heb antwoorden nodig en op de gewone manier lukt het niet.
Met het neerhalen van de maan ga ik een specifieke Godin channelen. Mijn all time favorite; Lilith.
The Tale of Lilith.
They call me First Wife. Such a lie! I was simply first.
They name me Hag, Screecher, Vampire, Succubus. Don’t listen to them. The tale has been perverted.
I am Lilith, the ancient and sacred name for the fatal owl with feathers soft as snow.
I am the darkness that balances the light to make Wisdom. The Tree at the center is my home, and my garden is lush and luxuriant and free, fantastic with the growth and death of the living things of this profound and sacred Earth. Who could have brought all this into being? Not a male God, surely. Have you ever heard of a man giving birth?
In this garden that is the heart of the world the Tree of Wisdom grows. Into the branches of the Wisdom-tree was set the slender serpent, as a reminder that renewal can only be had by shedding the old, and as an augury of the irresistible immortality of the Life-force. The fruit of this tree is given to nourish Humanity; for Wisdom and Knowledge are essential in this world. Knowledge, it is true, can bear bitter fruit as well as sweet, but truth must be tasted to awaken growth. So was the Garden made.
That is what I know to be true, for I was there, in the beginning.
But the Story was stolen.
In the new version, Life became Death, Knowledge a Curse, and Woman, who is Mother, became Sin. Pleasure and rightness were beaten back on themselves, to eat away at the soul as a cancer. Sweet innocent sex was forbidden yet coyly acknowledged as irresistible, and when Man inevitably succumbed he was berated and shamed, and Woman was damned for being seductive and beautiful. Curiosity and the thirst for knowledge were savagely punished, and Humanity was severed from the Divine, to live lives of pain and longing.
The infinite color of the world was reduced to Black and White, which were then set at war.
And in their new tales I have become a demon, the faithless first wife of a man made of clay, a night creature that deceives men with joyous cruelty and devours her own children. I would weep, were I not so angry!
And this Earth, this good and beautiful and divine living home, this infinite and ingenious matrix of Life, this holy and precious Paradise we all inhabit, was given to Man to rule over in tyranny, to devour and consume like locusts, until all is exhausted and extinguished, while Woman, who carries the seed of life and renewal, is made a slave.
She who created this has a long memory; do not think She will forget.
Ik ben heel benieuwd, het is een hele tijd geleden dat ik iets in die richting gedaan heb.
https://aukjevanderwal.nl/wp-content/uploads/2023/04/overlay.png00Aukjehttps://aukjevanderwal.nl/wp-content/uploads/2023/04/overlay.pngAukje2016-01-24 11:55:062018-03-09 16:58:53Drawing down the Moon en de start van een intens ritueel.
Al een tijd lang zit ik in een soort dip. De duisternis waar ik een tijdje geleden bewust in gestapt ben, laat me niet makkelijk los. Ik weet dat er ergens nog wat te leren valt. En heel langzaam maar zeker begin ik te zien wat dat is.
Het leven hoort niet altijd makkelijk te zijn. Een open deur, I know. Maar veel stromingen vooral in de spirituele wereld doen het lijken dat als je je niet geweldig voelt, je iets fout doet. Sommige mensen lijken 24/7 op een roze candy cloud te zweven, totaal buiten de realiteit staand.
Maar get this. Life is messy. Mooi, maar messy. Er gaat vanalles fout. Door keuzes die je zelf gemaakt hebt, maar vaak ook buiten je schuld om. En dit is geen populaire mening in de spirituele wereld, want blijkbaar kies je al je lessen zelf uit. En hoewel ik het daar in bepaalde mate wel mee eens ben, weet ik uit harde ervaring ook, dat dit niet altijd zo is. Soms zeil je mee op de golf van narigheid van anderen.
De les kan dan zijn, stap op tijd af. Neem afstand, zeg nee, stel opnieuw prioriteiten.
Het is moeilijk zo moeilijk om ergens uit te stappen. Om oude patronen los te laten.
Je kunt je doel nog zo mooi helder hebben, zo goed weten wat je wil en zelfs weten hoe je het kunt bereiken, maar als oude patronen je tegenwerken, wordt het niks.
In zo’n flow zit het nu. Ik wil heel graag weer iets met werken doen. Ben zelfs aan het mindmappen en niet onbelangrijk, aan het dagdromen.
Maar als je jaren geleden overtuigd bent geraakt van het feit dat je nooit meer iets zou kunnen betekenen op professioneel gebied en je leefwijze en ritme daar compleet op aangepast hebt, is het erg, erg moeilijk hier weer uit te stappen.
Zelfs al voel je wekenlang dat hoe het nu gaat, jou niet (meer) helpt. Niet helpt om zelf beter te worden en niet helpt om je doelen te (proberen) bereiken.
Herken je dit?
Doe dan met me mee. Begin gewoon ergens. Plan een uurtje per dag of langer, maar iets. Block dit in je agenda en doe het. Werk aan je doelen en dromen.
Kom, we kunnen het. Stapje voor stapje, jij en ik…
https://aukjevanderwal.nl/wp-content/uploads/2023/04/overlay.png00Aukjehttps://aukjevanderwal.nl/wp-content/uploads/2023/04/overlay.pngAukje2015-11-05 10:29:342018-03-09 16:58:53Living the good life!
Lees wat Jaap allemaal doet ondanks een hoge dwarslaesie. Heb jij na het lezen nog excuses voor wat je niet ‘kunt’? buff.ly/1Lo5Cq ”
“Heb jij na het lezen nog excuses voor wat je niet ‘kunt’?
Pardon?
Na het lezen van bovenstaande tweet bekroop mij een akelig gevoel. Het zorgt voor een soort schaamte en zelfs wat schuldgevoel. Want wat ze eigenlijk willen zeggen en ook bijna letterlijk zeggen is, als deze man, met een hoge dwarslaesie dit allemaal voor elkaar krijgt, wat heb jij dan nog te zeuren?
Laat me voorop stellen dat ik een van nature positief ingesteld mens ben. Het krijgen van MS heeft daar in het algemeen niets aan verandert. Maar juist mijn doorzettingsvermogen is een kracht en een vloek. Want behalve de lichamelijke beperkingen waardoor ik af en aan in een rolstoel zit, is vermoeidheid mijn grootste probleem en niet mijn gebrek aan motivatie of doorzettingsvermogen.
Ik wil van alles, bezit daar ook de juiste kennis voor, dus dat is het probleem niet. Het probleem is dat ik me een groot deel van de tijd voel alsof ik een marathon gelopen heb. En daar niet van herstel. Hoe goed ik ook slaap, hoe goed ik mijn tijd ook verdeel, deze verlammende vermoeidheid is een metgezel waar je je op een bepaald moment aan over zult moeten geven, want vechten kost nog meer energie.
Wat mij stoort aan dit soort uitspraken is dat ze waarschijnlijk gedaan zijn door mensen die niets mankeren en zich niet in kunnen of durven leven in de mens achter het succes. Ja, in het bovenstaande stuk wordt beschreven wat deze Jaap is overkomen en dat hij duidelijk niet bij de pakken neer is gaan zitten. Hartstikke goed! Maar voor veel van ons met een chronische ziekte die gepaard gaan met (extreme) vermoeidheid, leidt dit soort uitspraken tot een heel nieuw niveau van frustratie en wanhoop, want we willen nog heel veel maar kunnen het vaak gewoon niet. Veel van ons zijn al blij de dag wakker door te komen en een band te kunnen onderhouden met onze geliefden en misschien nog wat huishoudwerk te doen. Ik leef op de grens van mijn kunnen, het is een balanceringsact die met dan weer een kick geeft en dan weer voor dagen aaneen naar bed stuurt.
Ik zou willen zien dat we eens ophouden met generaliseren, met mensen en situaties over een kam scheren. Het kan ongelofelijk beledigend zijn om dit soort dingen te zeggen tegen mensen die wel willen, maar simpelweg niet kunnen.
Ik zeg niet dat dit soort verhalen niet verteld moeten worden, dat moet juist wel. Zo’n verhaal op de juiste manier vertellen, kan iemand de moed geven om te gaan onderzoeken wat nog wel mogelijk is in plaats van kijken naar wat niet meer kan en dat is waanzinnig goed. Maar juist de tekst in de begeleidende tweet doet voor mij alle positiviteit teniet.
Verbreed je horizon, denk na voor je wat zegt en leef je vooral in in de diversiteit van omstandigheden en aandoeningen waar een mens mee te maken kan hebben.
https://aukjevanderwal.nl/wp-content/uploads/2015/08/succeed.jpg602900Aukjehttps://aukjevanderwal.nl/wp-content/uploads/2023/04/overlay.pngAukje2015-08-21 09:43:042018-03-09 16:58:28He! Als ik het kan, kan jij het ook! Of niet…
Drawing down the Moon en de start van een intens ritueel.
Ik heb het er niet vaak over, misschien is dit zelfs de eerste keer, maar toen ik 19 was, heb ik een training van een jaar en een dag gevolgd en ben dus officieel een heks. Ik prefereer de term priesteres, hoewel ik sympathie heb voor de groepen die de nu nog negatieve connontatie van het woord heks weer in het juiste en ware daglicht willen stellen. I salute you!
De afgelopen maanden heb ik een nieuw boek gelezen, ‘Journey to the dark goddess; How to return to your soul’ van Jane Meredith (Boek op Bol.com)
Hierin wordt gesproken over het doen van een descent in de onderwereld en daarna ook weer ascenden naar boven. In de onderwereld, een soort lowest of low, kom je in contact met je schaduw zelf, dat deel van je onderbewustzijn wat je het liefst wegstopt. Op deze manier kun je antwoorden krijgen op vragen waar je misschien op een gewone manier geen antwoord op kunt krijgen.
Dit ritueel ga ik doen.
Vandaag is het volle maan en ik ga vanavond de maan neerhalen. Daarna ga ik beginnen met het voorbereidingsritueel voor de descent. Later deze week ga ik daadwerkelijk de descent doen. Ik heb antwoorden nodig en op de gewone manier lukt het niet.
Met het neerhalen van de maan ga ik een specifieke Godin channelen. Mijn all time favorite; Lilith.
The Tale of Lilith.
They call me First Wife. Such a lie! I was simply first.
They name me Hag, Screecher, Vampire, Succubus. Don’t listen to them. The tale has been perverted.
I am Lilith, the ancient and sacred name for the fatal owl with feathers soft as snow.
I am the darkness that balances the light to make Wisdom. The Tree at the center is my home, and my garden is lush and luxuriant and free, fantastic with the growth and death of the living things of this profound and sacred Earth. Who could have brought all this into being? Not a male God, surely. Have you ever heard of a man giving birth?
In this garden that is the heart of the world the Tree of Wisdom grows. Into the branches of the Wisdom-tree was set the slender serpent, as a reminder that renewal can only be had by shedding the old, and as an augury of the irresistible immortality of the Life-force. The fruit of this tree is given to nourish Humanity; for Wisdom and Knowledge are essential in this world. Knowledge, it is true, can bear bitter fruit as well as sweet, but truth must be tasted to awaken growth. So was the Garden made.
That is what I know to be true, for I was there, in the beginning.
But the Story was stolen.
In the new version, Life became Death, Knowledge a Curse, and Woman, who is Mother, became Sin. Pleasure and rightness were beaten back on themselves, to eat away at the soul as a cancer. Sweet innocent sex was forbidden yet coyly acknowledged as irresistible, and when Man inevitably succumbed he was berated and shamed, and Woman was damned for being seductive and beautiful. Curiosity and the thirst for knowledge were savagely punished, and Humanity was severed from the Divine, to live lives of pain and longing.
The infinite color of the world was reduced to Black and White, which were then set at war.
And in their new tales I have become a demon, the faithless first wife of a man made of clay, a night creature that deceives men with joyous cruelty and devours her own children. I would weep, were I not so angry!
And this Earth, this good and beautiful and divine living home, this infinite and ingenious matrix of Life, this holy and precious Paradise we all inhabit, was given to Man to rule over in tyranny, to devour and consume like locusts, until all is exhausted and extinguished, while Woman, who carries the seed of life and renewal, is made a slave.
She who created this has a long memory; do not think She will forget.
Ik ben heel benieuwd, het is een hele tijd geleden dat ik iets in die richting gedaan heb.
Living the good life!
Al een tijd lang zit ik in een soort dip. De duisternis waar ik een tijdje geleden bewust in gestapt ben, laat me niet makkelijk los. Ik weet dat er ergens nog wat te leren valt. En heel langzaam maar zeker begin ik te zien wat dat is.
Het leven hoort niet altijd makkelijk te zijn. Een open deur, I know. Maar veel stromingen vooral in de spirituele wereld doen het lijken dat als je je niet geweldig voelt, je iets fout doet. Sommige mensen lijken 24/7 op een roze candy cloud te zweven, totaal buiten de realiteit staand.
Maar get this. Life is messy. Mooi, maar messy. Er gaat vanalles fout. Door keuzes die je zelf gemaakt hebt, maar vaak ook buiten je schuld om. En dit is geen populaire mening in de spirituele wereld, want blijkbaar kies je al je lessen zelf uit. En hoewel ik het daar in bepaalde mate wel mee eens ben, weet ik uit harde ervaring ook, dat dit niet altijd zo is. Soms zeil je mee op de golf van narigheid van anderen.
De les kan dan zijn, stap op tijd af. Neem afstand, zeg nee, stel opnieuw prioriteiten.
Het is moeilijk zo moeilijk om ergens uit te stappen. Om oude patronen los te laten.
Je kunt je doel nog zo mooi helder hebben, zo goed weten wat je wil en zelfs weten hoe je het kunt bereiken, maar als oude patronen je tegenwerken, wordt het niks.
In zo’n flow zit het nu. Ik wil heel graag weer iets met werken doen. Ben zelfs aan het mindmappen en niet onbelangrijk, aan het dagdromen.
Maar als je jaren geleden overtuigd bent geraakt van het feit dat je nooit meer iets zou kunnen betekenen op professioneel gebied en je leefwijze en ritme daar compleet op aangepast hebt, is het erg, erg moeilijk hier weer uit te stappen.
Zelfs al voel je wekenlang dat hoe het nu gaat, jou niet (meer) helpt. Niet helpt om zelf beter te worden en niet helpt om je doelen te (proberen) bereiken.
Herken je dit?
Doe dan met me mee. Begin gewoon ergens. Plan een uurtje per dag of langer, maar iets. Block dit in je agenda en doe het. Werk aan je doelen en dromen.
Kom, we kunnen het. Stapje voor stapje, jij en ik…
He! Als ik het kan, kan jij het ook! Of niet…
”
SuccessGeneration
@SuccessGen
Lees wat Jaap allemaal doet ondanks een hoge dwarslaesie. Heb jij na het lezen nog excuses voor wat je niet ‘kunt’? buff.ly/1Lo5Cq ”
“Heb jij na het lezen nog excuses voor wat je niet ‘kunt’?
Pardon?
Na het lezen van bovenstaande tweet bekroop mij een akelig gevoel. Het zorgt voor een soort schaamte en zelfs wat schuldgevoel. Want wat ze eigenlijk willen zeggen en ook bijna letterlijk zeggen is, als deze man, met een hoge dwarslaesie dit allemaal voor elkaar krijgt, wat heb jij dan nog te zeuren?
Laat me voorop stellen dat ik een van nature positief ingesteld mens ben. Het krijgen van MS heeft daar in het algemeen niets aan verandert. Maar juist mijn doorzettingsvermogen is een kracht en een vloek. Want behalve de lichamelijke beperkingen waardoor ik af en aan in een rolstoel zit, is vermoeidheid mijn grootste probleem en niet mijn gebrek aan motivatie of doorzettingsvermogen.
Ik wil van alles, bezit daar ook de juiste kennis voor, dus dat is het probleem niet. Het probleem is dat ik me een groot deel van de tijd voel alsof ik een marathon gelopen heb. En daar niet van herstel. Hoe goed ik ook slaap, hoe goed ik mijn tijd ook verdeel, deze verlammende vermoeidheid is een metgezel waar je je op een bepaald moment aan over zult moeten geven, want vechten kost nog meer energie.
Wat mij stoort aan dit soort uitspraken is dat ze waarschijnlijk gedaan zijn door mensen die niets mankeren en zich niet in kunnen of durven leven in de mens achter het succes. Ja, in het bovenstaande stuk wordt beschreven wat deze Jaap is overkomen en dat hij duidelijk niet bij de pakken neer is gaan zitten. Hartstikke goed! Maar voor veel van ons met een chronische ziekte die gepaard gaan met (extreme) vermoeidheid, leidt dit soort uitspraken tot een heel nieuw niveau van frustratie en wanhoop, want we willen nog heel veel maar kunnen het vaak gewoon niet. Veel van ons zijn al blij de dag wakker door te komen en een band te kunnen onderhouden met onze geliefden en misschien nog wat huishoudwerk te doen. Ik leef op de grens van mijn kunnen, het is een balanceringsact die met dan weer een kick geeft en dan weer voor dagen aaneen naar bed stuurt.
Ik zou willen zien dat we eens ophouden met generaliseren, met mensen en situaties over een kam scheren. Het kan ongelofelijk beledigend zijn om dit soort dingen te zeggen tegen mensen die wel willen, maar simpelweg niet kunnen.
Ik zeg niet dat dit soort verhalen niet verteld moeten worden, dat moet juist wel. Zo’n verhaal op de juiste manier vertellen, kan iemand de moed geven om te gaan onderzoeken wat nog wel mogelijk is in plaats van kijken naar wat niet meer kan en dat is waanzinnig goed. Maar juist de tekst in de begeleidende tweet doet voor mij alle positiviteit teniet.
Verbreed je horizon, denk na voor je wat zegt en leef je vooral in in de diversiteit van omstandigheden en aandoeningen waar een mens mee te maken kan hebben.