Living the good life!
Al een tijd lang zit ik in een soort dip. De duisternis waar ik een tijdje geleden bewust in gestapt ben, laat me niet makkelijk los. Ik weet dat er ergens nog wat te leren valt. En heel langzaam maar zeker begin ik te zien wat dat is.
Het leven hoort niet altijd makkelijk te zijn. Een open deur, I know. Maar veel stromingen vooral in de spirituele wereld doen het lijken dat als je je niet geweldig voelt, je iets fout doet. Sommige mensen lijken 24/7 op een roze candy cloud te zweven, totaal buiten de realiteit staand.
Maar get this. Life is messy. Mooi, maar messy. Er gaat vanalles fout. Door keuzes die je zelf gemaakt hebt, maar vaak ook buiten je schuld om. En dit is geen populaire mening in de spirituele wereld, want blijkbaar kies je al je lessen zelf uit. En hoewel ik het daar in bepaalde mate wel mee eens ben, weet ik uit harde ervaring ook, dat dit niet altijd zo is. Soms zeil je mee op de golf van narigheid van anderen.
De les kan dan zijn, stap op tijd af. Neem afstand, zeg nee, stel opnieuw prioriteiten.
Het is moeilijk zo moeilijk om ergens uit te stappen. Om oude patronen los te laten.
Je kunt je doel nog zo mooi helder hebben, zo goed weten wat je wil en zelfs weten hoe je het kunt bereiken, maar als oude patronen je tegenwerken, wordt het niks.
In zo’n flow zit het nu. Ik wil heel graag weer iets met werken doen. Ben zelfs aan het mindmappen en niet onbelangrijk, aan het dagdromen.
Maar als je jaren geleden overtuigd bent geraakt van het feit dat je nooit meer iets zou kunnen betekenen op professioneel gebied en je leefwijze en ritme daar compleet op aangepast hebt, is het erg, erg moeilijk hier weer uit te stappen.
Zelfs al voel je wekenlang dat hoe het nu gaat, jou niet (meer) helpt. Niet helpt om zelf beter te worden en niet helpt om je doelen te (proberen) bereiken.
Herken je dit?
Doe dan met me mee. Begin gewoon ergens. Plan een uurtje per dag of langer, maar iets. Block dit in je agenda en doe het. Werk aan je doelen en dromen.
Kom, we kunnen het. Stapje voor stapje, jij en ik…
Ik ben voor!
Groetjes,
Karin