Het is nu bijna zes weken geleden dat ik een kuur van drie dagen methylprednisolon achter de rug heb. Dit middel wordt gebruikt om ontstekingen in het zenuwstelsel te remmen, voor het meer schade aan kan richten. Bij mij was deze keer mijn rechter arm, hand en been aan de beurt. Deze voelden stram en de minste beweging maakte het vele malen erger. Gamen, schrijven, naaien en ook handboogschieten zat er even niet meer in.

De kuur zelf was een hel. De laatste milliliters leverden mij nog een paniekaanval op waarbij twee verpleegkundigen mij hebben moeten geruststellen. Het blijft een paardenmiddel. Het was inmiddels bijna acht jaar geleden dat ik voor het laatst zo een kuur heb moeten ondergaan. De nu voor laatste keer had ik gezworen het nooit weer te doen. Zo hevig zijn de bijwerkingen die ik ondervind. Ook nu heb ik weer gezworen het nooit weer te doen. Toch gaat het wel beter en heb ik het meerendeel van de afgepakte functionaliteit terug kunnen winnen. Maar ik ben nog steeds erg moe en heb snel koorts. Emotioneel heeft het een hoge tol gehad. Ik ben al gevoelig voor angststoornissen (een overblijfsel van een heftige jeugd, zie eerder op dit blog) en methyl(prednisolon) maakt dit nog gemakkelijker. Ik heb een kleine week niet kunnen slapen terwijl mijn stemming hevig schommelde, ik oude angsten terugkreeg en ik me waanzinnig opgejaagd voelde.

Volgende week moet ik weer bloedprikken en op 13 december heb ik controle bij de neuroloog. Ik ben benieuwd wat hij vind. Of dit een toevalstreffer is of dat de remmer die mij al vijf jaar stabiel hield, toch zijn werk niet meer doet. Ik merk dat dit gegeven alleen mij weer meer angstig maakt. Ik weet dat ik deze strijd ooit ga verliezen. Mits ze met een genezing komen. Ik wil nog zoveel en het lijkt soms net alsof het leven tegen mij is. Slapen is lastig met zoveel pijn en de zwarte wolken die zich soms zo dicht boven mijn hoofd pakken, maken het lastig om te genieten of om zin te hebben in wat dan ook. Ik heb dit eerder meegemaakt en ben er toen ook uitgekomen.

Ik weet niet hoe, niet wanneer, maar ook dit keer zal ik hier sterker uitkomen. Misschien niet fysiek, maar wel emotioneel en spiritueel.