Motivatie

Het is moeilijk gemotiveerd te blijven als er om je heen van alles mis (dreigt) te gaan. Dat maakt nou eenmaal deel uit van het leven, maar als het maar snel genoeg achter elkaar aan fout blijft gaan, is dat een recept voor demotivatie. En dat is iets waar ik nu al een tijdje in lijkt te blijven hangen. Alles waarvan ik weet dat goed voor me is of het nou gezond eten, oefeningen of schrijven is, ik doe het niet. Hoe fijn het ook mag lijken om lekker in de slachtofferrol te blijven zitten, het helpt me geen steek verder. De MS is een extra reden om vooral wel goed voor mezelf te zorgen. Maar als het leven aan je blijft trekken, dan kun je het nog zo graag willen en nog zo de beste intenties hebben, als het niet gaat, dan gaat het niet. Tenminste, dat heb ik altijd gedacht. Maar naarmate de tijd vordert merk ik dat ik juist verder en verder achteruit ga. Of het nou komt door al het voornoemde of omdat de MS nou eenmaal zijn ding doet of ik het nou leuk vind of niet, door niks te doen, ga ik het nooit merken. Dus ga ik weer aan de slag. Morgen een gesprek met Stichting MEE om dingen als werken met een IVA uitkering en alle regelingen omtrent verhuizen en het nodig gaan hebben van aanpassingen in het nieuwe huis. Ook hier is motivatie voor nodig, want ik kan je vertellen dat het niet meevalt om de echte regels te onderscheiden van het getreiter van overheidsinstellingen. Er lijkt vanuit gegaan te worden dat de meeste mensen een beslissing die in hun nadeel uitvalt, niet zullen protesteren. Iedereen die mij een beetje kent, weet dat ik zo niet werk. Ik vecht voor wat ik wil hebben. Wel kies ik mijn gevechten zorgvuldig. Ik heb immers niet zoveel energie als ieder ander. Gelukkig heb ik een geweldige partner die ook niet bang is voor een geduldig potje email vechten, als ik het even niet meer kan. Ook dat is iets wat geen overbodige luxe is. Mensen in je omgeving die je helpen, die voor je klaar staan. En daarom ga ik hulp van buiten vragen. Want ik verdien ook een fijn leven.