Hoe overleef ik de diagnose chronisch ziekte en/of handicap?

En dan overkomt het je. Je komt verbouwereerd bij een specialist vandaan. Je hebt een chronische ziekte en/of handicap. Hoe ga je hiermee om? Voor velen voelt het even alsof het leven stilstaat. Wat kun je nog? Hoelang heb je nog voor echte invaliditeit toeslaat? Hoe ga ik verder? Vragen waar niemand zomaar antwoord op heeft. Je leven komt in een stroomversnelling. Als je behandelt gaat worden, kan het voelen alsof je wordt geleefd. Alles gaat misschien in een waas voorbij. Was dit het?

Nee, dit was het niet. Er is hoop. Ook ik ben in die situatie geweest en soms komt het zelfs nog terug. Maar met de volgende tips zul je je al snel weer iets beter voelen.

* Hou van je lijf, wat er dan ook maar speelt. Verzorg het, nu meer dan ooit. Vooral wanneer je te maken krijgt met pijn of gevoelsstoornissen, smeer jezelf regelmatig in met een lekkere bodylotion of iets dergelijke. Zorg ervoor dat je contact houdt met je lichaam. Hoewel het vaak zal voelen alsof je lijf je in de steek heeft gelaten, contact met je lichaam is juist nu extra hard nodig. Des te beter je de signalen van je lichaam leert kennen, des te sneller kom je erachter wanneer het (weer) fout gaat en/of waar je lijf wel of niet baat bij heeft. (Therapieën, medicatie, voeding, beweging). Iets waar veel therapeuten mij altijd dankbaar voor geweest zijn en waar ze altijd veel respect voor hebben gehad, is mijn niet aflatende lichaamsbewustzijn. Ontwikkel het en houd het sterk. Je zult er geen spijt van krijgen.

* Informeer wat je ziekte inhoudt, maar staar je niet blind op de vaak alleen maar negatieve informatie die op internet te vinden is. Hoewel het web een geweldige plek is om rustig informatie te verzamelen, hebben veel mensen de nare gewoonte alleen maar wat te posten als dingen fout gaan. De negatieve dingen dus. Terwijl het met veel van die mensen ook vast wel eens goed gaat. Maar dat zie je niet. Je leest als het fout gaat en ze hulp nodig hebben. Begrijpelijk, maar niet wat jij als pas gediagnosticeerde nodig hebt. Veel aandoeningen verlopen volgens een aanval-herstel model, maar de herstel fase zie je vaak niet terug op messageboard, forums en social networking sites.

* Accepteer je toestand zoals het nu is. Als je alleen maar aan het vechten bent om beter te worden, accepteer je dus niet hoe het nu gaat. Daarmee vertel je je lijf dat het onveilig is, niet oké. Daar zal je lijf ook op reageren. Alleen maar vechten zorgt voor het activeren van bepaalde hormonen waardoor je lijf in een continue staat van stress staat. Iets wat je niet ten goede zal komen. Ontspan. Accepteer dat wat er nu is, goed is. En zoek manier om je lichaam zoveel mogelijk te ondersteunen. Ik zeg niet dat je niet meer moet proberen beter te worden. Vooral als de kans daarop aanwezig is. Wat ik bedoel is accepteer je lijf zoals het nu is,. dit moment en doe de dingen waar je je goed bij voelt en waar je baat bij hebt. Je lichaam zal volgen. Niet altijd op een manier die je verwacht, maar wel wat voor jou goed is.

* Ontwikkel je intuïtie. Alleen jij weet wat goed voor je is. Niet je ouders, je partner, je vrienden of zelfs artsen. Luister naar ze, praat met ze, vraag advies. En zoek dan de stilte in jezelf om erachter te komen wat bij jou past. Wat jij nodig hebt. Vertrouw op wat je innerlijk je verteld. Hoe vergezocht het soms ook mag zijn; je zult zien dat het altijd positief uitpakt. Leer erop vertrouwen en ernaar handelen.

* Mediteer. Van meditatie is al langer  bekend dat het stress verlaagd, depressie voorkomt en geneest en je helpt beter te slapen. Dit zijn nog maar een aantal positieve eigenschappen van meditatie. Je kunt het zittend, liggend, lopend en staand doen. Zoek de vorm en manier die het beste bij  je past.

Hoe donker het nu ook lijkt, er is hoop. Het komt goed, echt!