Carnaval

Ruim vijf jaar geleden ben ik vanuit Friesland naar Brabant verhuisd. Als Friezin ben ik opgegroeid met het motto: ‘Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg’. Dat geldt niet in Brabant rond deze tijd van het jaar. Want in Brabant weten ze wel feest te vieren. Carnaval. Al weken voor het echte feest losbarst, zie ik mensen verkleed op straat lopen en niemand kijkt er van op. Behalve deze import Brabantse. Het is wennen om mensen zo te zien. Maar ergens is het ook leuk, mensen die zichzelf kunnen zijn, al is het dan voor een feest wat nog maar weinig te maken heeft met het carnaval van vroeger.

Ik heb net mijn stiefzoon naar school gebracht, verkleed als Ninja. Dat verkleden is wel echt mijn ding en nu 1 dag voor de carnaval echt losbarst, kan ik stiekem toch wel genieten van alle kleur en uitbundigheid op straat. Het is voor kinderen sowieso een hele belevenis, het carnaval. Al was het alleen maar de vakantie die ze hebben. Maar verkleed naar school, een optocht en een feest is natuurlijk helemaal geweldig!

Ik moest ook wennen aan ‘houdoe’. Ik nam me voor dit niet over te nemen. Ik heb het geloof ik een jaar gered. Tot ik bij de kassa van de Albert Heijn stond en mezelf ‘houdoe’ hoorde zeggen na het afrekenen. Nu ben ik echt een Brabandse dacht ik nog bij mezelf. Het eerste jaar dat ik hier woonde, werd ik door vrienden van mijn partner gevraagd, keer op keer, om ‘Oant Moan’ te zeggen, tot grote hilariteit van de aanhoorders. Ook dat was vreemd, want dat was wat ik bijna iedere dag weleens zei toen ik nog in Friesland woonde, net als ‘houdoe’ ook dagelijks gebruikt wordt in Brabant.

Het voelt dus nog weleens vreemd. Maar toch voel ik me meer en meer thuis in Brabant en ben ik blij dat ik ‘geëmigreerd’ ben.